Kim była Jadwiga Korniłowiczowa?
Jadwiga Korniłowiczowa, z domu Sienkiewicz, była postacią o bogatym życiorysie, której losy splatały się zarówno z dziedzictwem słynnego ojca, jak i z własną, znaczącą twórczością. Urodzona 13 grudnia 1883 roku w Warszawie, zmarła w tym samym mieście 29 grudnia 1969 roku, pozostawiając po sobie ślad jako wybitna tłumaczka, malarka i poetka. Jej życie było nieodłącznie związane z wielką literaturą i sztuką, a jej postać stanowi fascynujący przykład kobiety, która potrafiła odnaleźć własną ścieżkę twórczą, jednocześnie pielęgnując pamięć o swoim ojcu, legendarnym Henryku Sienkiewiczu. Choć często pojawiała się w cieniu jego sławy, Jadwiga Korniłowiczowa wypracowała własną tożsamość artystyczną, cenioną w kręgach literackich i kulturalnych.
Życie w cieniu ojca i własna twórczość
Życie Jadwigi Korniłowiczowej było naznaczone bliską relacją z ojcem, Henrykiem Sienkiewiczem, jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy. Choć dorastała w atmosferze literackiej sławy, potrafiła wykształcić własne talenty i zainteresowania. Już od najmłodszych lat wykazywała zamiłowanie do sztuki i języków, co zaowocowało jej wszechstronną działalnością twórczą. Pomimo tego, że nazwisko Sienkiewicz automatycznie kojarzyło się z literaturą narodową, Jadwiga Korniłowiczowa odnalazła swoją niszę w tłumaczeniu literatury obcej, wprowadzając polskiego czytelnika w świat francuskich i angielskich autorów. Jej własna twórczość, choć mniej nagłośniona niż dzieła ojca, stanowiła ważny wkład w polską kulturę.
Jadwiga Korniłowiczowa – niezwykła córka Henryka Sienkiewicza
Jako córka Henryka Sienkiewicza, Jadwiga Korniłowiczowa nosiła w sobie dziedzictwo literackiego geniuszu. Urodzona w rodzinie o silnych tradycjach kulturalnych, od najmłodszych lat otoczona była literackim światem. Choć wychowana w cieniu sławy ojca, nie poprzestała na tym. Jej wykształcenie, obejmujące biegle opanowane języki angielski i francuski, otworzyło przed nią drzwi do świata literatury obcej. Już w 1910 roku pojawiła się szansa na bliską współpracę z ojcem, gdy Henryk Sienkiewicz powierzył jej wykonanie rysunków do „W pustyni i w puszczy”, projektu, który niestety nie został zrealizowany. Jednak jej umiejętności językowe pozwalały jej aktywnie wspierać ojca w korespondencji zagranicznej, co podkreśla jej unikalną rolę w rodzinie i w życiu pisarza.
Droga zawodowa i artystyczna
Wykształcenie i pasja do malarstwa
Jadwiga Korniłowiczowa wykazała się wszechstronnymi talentami artystycznymi, a jej edukacja odzwierciedlała tę pasję. Kształciła się domowo, co pozwoliło jej na dogłębne opanowanie języków obcych, kluczowych dla jej przyszłej kariery tłumacza. Jednocześnie rozwijała swoje zamiłowanie do malarstwa. Studiowała u cenionych artystów w Warszawie, a następnie kontynuowała naukę w Paryżu, w prestiżowych instytucjach takich jak École des Beaux Arts i szkoła Filipa Colarossiego. W stolicy Francji miała również okazję uczestniczyć jako wolny słuchacz w wykładach znanego filozofa Henriego Bergsona na Sorbonie, co świadczy o jej szerokich zainteresowaniach intelektualnych. Jej obrazy, głównie przedstawiające kwiaty i pejzaże, były tworzone w technikach akwareli i oleju. Niestety, znacząca część jej dorobku malarskiego uległa zniszczeniu podczas Powstania Warszawskiego w 1944 roku, co stanowi niepowetowaną stratę dla polskiej sztuki.
Kultura i sztuka: tłumaczenia literatury francuskiej i angielskiej
Jadwiga Korniłowiczowa była postacią głęboko osadzoną w kulturze i sztuce, a jej największym wkładem w polskie życie intelektualne były jej tłumaczenia literatury francuskiej i angielskiej. Dzięki biegłej znajomości obu języków, stała się ważnym łącznikiem między polskim czytelnikiem a zagranicznymi dziełami. Jej wrażliwość artystyczna i precyzja językowa pozwalały jej na wierne oddanie ducha i stylu oryginalnych tekstów. Przez lata swojej działalności przekładowej zyskała uznanie krytyków i czytelników, wprowadzając do polskiego obiegu literackiego dzieła, które kształtowały europejską myśl. Jej praca jako tłumaczki była nie tylko profesjonalną działalnością, ale również wyrazem jej głębokiej pasji do literatury i kultury.
Twórczość przekładowa: kluczowe dzieła
Dorobek przekładowy Jadwigi Korniłowiczowej obejmuje szereg ważnych dzieł, które wzbogaciły polską literaturę. Szczególnie godne uwagi jest jej tłumaczenie pięciu pierwszych tomów „Jana Krzysztofa” Romaina Rollanda, które ukazały się w latach 1911-1912. To monumentalne dzieło francuskiej literatury stało się dostępne dla polskiego czytelnika właśnie dzięki jej pracy. Kolejnym znaczącym przekładem jest „O niewoli i wielkości służby wojskowej” Alfreda de Vigny z 1922 roku, który wprowadził do polskiej dyskusji ważne tematy dotyczące postaw żołnierskich. W 1923 roku przetłumaczyła „Listy o Polsce” Charlesa Sarolea, prezentując polską rzeczywistość oczami zagranicznego obserwatora. Warto również wspomnieć o jej przekładzie „Smugi cienia” Josepha Conrada Korzeniowskiego z 1925 roku, jednego z najwybitniejszych dzieł polsko-angielskiego pisarza. Te kluczowe pozycje ukazują szerokie spektrum jej zainteresowań literackich i artystycznych.
Zaangażowanie w historię i kulturę Polski
Udział w wojnie polsko-sowieckiej
Jadwiga Korniłowiczowa wykazała się nie tylko talentem artystycznym i intelektualnym, ale również głębokim patriotyzmem i zaangażowaniem w losy Polski. W 1920 roku, w obliczu wojny polsko-sowieckiej, zgłosiła się jako ochotniczka do pomocniczej służby kobiet. Jej postawa świadczy o gotowości do poświęceń w obronie niepodległości ojczyzny. Wcześniej, podczas I wojny światowej, przebywała w Szwajcarii, aktywnie wspierając ojca w jego roli prezesa Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Po wojnie podjęła pracę jako pielęgniarka w szpitalu legionowym, co jeszcze bardziej podkreśla jej poświęcenie dla dobra kraju. Jej zaangażowanie miało również wymiar dyplomatyczny, gdy pełniła funkcję tłumaczki podczas plebiscytu cieszyńskiego, przyczyniając się do pokojowego rozwiązania sporów terytorialnych.
Dziedzictwo Jadwigi Korniłowiczowej
Dziedzictwo Jadwigi Korniłowiczowej jest wielowymiarowe i zasługuje na szersze przypomnienie. Jako córka Henryka Sienkiewicza, nosiła w sobie nie tylko imię wielkiego pisarza, ale również jego ducha artystycznego. Jej własna twórczość, zwłaszcza jako wybitna tłumaczka literatury francuskiej i angielskiej, stanowi ważny wkład w polską kulturę. Choć jej dorobek malarski został w dużej mierze zniszczony, jej przekłady wciąż cieszą się uznaniem i stanowią świadectwo jej talentu literackiego. Zaangażowanie w sprawy narodowe, zarówno w czasie wojen, jak i w pracy na rzecz społeczności, pokazuje jej głębokie przywiązanie do Polski. Jadwiga Korniłowiczowa była kobietą o szerokich horyzontach, która z powodzeniem łączyła życie rodzinne z pasjami twórczymi i aktywnością społeczną, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej kultury.
Więcej informacji o Jadwidze Korniłowiczowej
Jadwiga Korniłowiczowa, urodzona w 1883 roku w Warszawie, była postacią o bogatym i wszechstronnym życiu. Jako córka słynnego pisarza Henryka Sienkiewicza i Marii Sienkiewicz (z domu Szetkiewicz), od najmłodszych lat była zanurzona w świecie kultury i sztuki. Jej droga zawodowa i artystyczna była równie imponująca. Oprócz biegle opanowanych języków angielskiego i francuskiego, które stały się podstawą jej kariery tłumacza, posiadała również talent malarski. Studiowała malarstwo w Warszawie u Miłosza Kotarbińskiego, a następnie rozwijała swoje umiejętności w Paryżu, w renomowanych szkołach takich jak École des Beaux Arts i szkoła Filipa Colarossiego. Jej zainteresowania wykraczały poza sztuki wizualne – uczestniczyła jako wolny słuchacz w wykładach Henriego Bergsona na Sorbonie. Jej życie było również naznaczone zaangażowaniem społecznym i patriotycznym. Wzięła udział w wojnie polsko-sowieckiej jako ochotniczka w pomocniczej służbie kobiet, a wcześniej, podczas I wojny światowej, pomagała ojcu w obowiązkach prezesa Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Po wojnie pracowała jako pielęgniarka w szpitalu legionowym i pełniła funkcję tłumaczki podczas plebiscytu cieszyńskiego. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Korniłowicz, z którym miała córkę Marię Korniłowicz, również uznaną tłumaczkę i pisarkę. Znaczącą częścią jej dorobku są tłumaczenia literatury francuskiej i angielskiej, w tym kluczowe dzieła Romaina Rollanda i Josepha Conrada Korzeniowskiego. Choć większość jej prac malarskich spłonęła w 1944 roku, jej wkład jako tłumaczki i jej aktywność w życiu kulturalnym i społecznym Polski pozostają ważnym elementem jej dziedzictwa.
Dodaj komentarz